Meistari Jakob, verðtrygging, ESB og skólamál.

Þau tímamót hafa átt sér stað að þrír aðilar hafa sýnt bloggi mínu athygli. Ég viðurkenni að ég fyllist stolti yfir að fá athygli. Einn hefur þó oftast sent athugasemdir en sá kvittar fyrir sig sem SJAK og svo stundum sem Meistari Jakob.   Og það markar önnur tímamót að að mér hefur borist bréf frá þessu sama SJAK/Meistara Jakob þar sem hann vill ræða um verðtrygginguna vexti og ESB.

-

Bréf SJAK/Meistara Jakobs set ég hér að neðan í þessu bloggi og ég lofa að fjalla um málefni sem hann nefnir á næstunni.

-

Í gærkvöldi sat ég með foreldrum barna í 10. bekk og þar bar ýmislegt á góma svo sem námsárangur, líðan barna í skólanum og síðan samanburður á milli skóla þ.e. eru sumir skólar góðir eða slæmir. Sérstaklega fannst mér áhugavert sem ein móðir varpaði fram en það er hvort það sé nánast happdrætti hvort börn fengju góða eða slaka kennslu. 

 

Takk fyrir bréfið SJAK/Meistari Jakob

Góðar stundir (ég man ekki betur en að útvarpþættirnir Íslenskt mál hafi endað með þessari kveðju þáttarstjórnanda)

-----

Bréf til síðunnar frá SJAK eða meistara Jakob.

Mig langar að skapa umræðu/pælingar um lækkun vaxta og afnám verðbóta.  Tilefni er m.a. spurning sem ég beindi nýlega til Dr. Prof Ragnars Árnasonar um þetta mál.

Ég spurði af hverju tækifærið væri ekki notað nú, meðan höftin væru í gildi til að breyta þessu.

Ragnar sagði að í lágri verðbólgu skipti þetta engu máli, sem ég er ósammála og í útvarpsviðtali í dag sagði Guðmundur Ólafasson hagfr. (Labbi) afnám algjört rugl og að lífeyrissjóðirnir færu beint á hausinn innan 2-3 mánaða ef verðbætur yrðu afnumdar. 

Þáttastjórnendur spurðu náttúrulega af hverju?  þar sem slíkt hagfræði-heljartröll væri á ferðinni.  

Í tveimur málefnum í þjóðfélaginu er ég algjört póletískt viðrini, þ.e. Evrópubandalagsmálum og hins vegar verðtryggingarmálum.  Hef verið í langan tíma ýmisst með eða á móti.

Nú er ég algjör Evrópubandalagssinni og hins vegar æstur í afnám verðbóta á morgun.

Verðbótum tengt:  Hver eru rök fyrir að vextir lækka um 0,75 prósentustig en ekki 1,5%  Hvað myndi gerast í hagkerfinu ef vextir færu á morgun úr 5 í 2% ég hef skilið langloku-söguskýringarbull Seðlabanka um þetta mál.

M.t.t. þessa bréfs til þáttarins þá óska ég eftir við þáttarstjórnanda og rekstraraðila th að málið verði tekið fyrir nú við endurskoðun á vetrardagskrá.

sjak-

-----

Að sjá fortíðina í gegnum hamrað gler.

Jónína Ben er stórmerkileg kona og nú er hún búin að senda frá sér endurminningar.  Hún hefur lifað æsispennadi lífi þar sem hún hefur alltaf verið svona rétt við það að meika það. En það er með hana eins og Henson gamla (alvöru snilling) sem lýsti því þannig að í viðskiptum hefði hann of verið í dauðafæri til að meika það en svo alltaf skotið í stöngina svona eins og í fótboltanu.

 

Það er alveg frábært að hún talar vel um alla fyrrverandi eiginmenn sína, sambýlismenn og ástmenn.  

En hún hatar Hreiðar Má Sigurðsson, sem kikknaði  undan hótunum Jónínu og fór að gráta fyrir framan hana vegna þess að Jónína ætlaði að kjafta frá hvað hann gerði í útlöndum. En að hennar sögn felldu  Hreiðar og Sigurður Einarsson niður skuldir hennar í Kaupþingi þar sem þeir stóðust ekki hótanir hennar, en samt varð hún gjaldþrota.  Ætti hún ekki að vera þeim þakklát fyrir að fella niður þessar skuldir og tala vel um þá eins fyrrverandi eiginmenn, sambýlismenn og ástmenn.

 

Síðan fóru Knold og Tot, starfsmenn Kaupþings með norskan hóteleiganda á strippbúllu og tóku út af kortinu hans eina og hálfa milljón og eyðilögðu því sölu á Planet Puls til Ameríku.  Það  er ekki nema vona að hún hati Kaupþing og allt sem því tilheyrði.

 

Jónína gerðist ástkona Jóa í Bónus og elskaði hann óskaplega mikið en náði ekki góðu sambandi við Jón Ásgeir af því hann elskaði  móður sína svo mikið og hann kenndi henni um að hafa eyðilagt hjónaband foreldra sinna. En hún náði góðu sambandi við systur hans, sennilega af því að hún elskaði móður sína ekki jafn mikið og Jón bróðir hennar.  Á stuttum tíma náði hún nánast að verða fósturmóðir Sullenbergers sem ærðist þegar Jón Ásgeir fóstursonur Jónínu reyndi að komast upp á eiginkonun hans.

 

Jónína er ekkert sérlega stolt af öllu sem hún gerði sem er svo sem mannlegt, ég er nokkuð viss um að enginn er stoltur af öllu sem við höfum gert en hvað með það.  En Jónína er hvergi bangin nema hvað hún óttast að nýjasti eiginmaður hennar Gunnar Krossmann verði fyrir ofsóknum af hennar völdum og er sannfærð um að það verði ráðnir margir mennt til Birtings til að sjá um þær ofsóknir.

 

Ég hef nú ekki hugsað mér að kaupa bókina hennar Jónínu en ég vona að hún seljist vel svo að hún geti einbeitt sér að starfsemi Krossins og hagur N1 braggist.  En þrátt fyrir að ég muni ekki kaupa bókina er ég sannfærður um Jónína hefur hæfileika til að gera þess bók að bók aldarinnar.

 

En einhvernveginn hef ég það á tilfinningunni að Jónína sjái  fortíðina í nokkurri móðu eða svona eins og í gegnum hamrað gler þar sem geislarnir speglast í allar áttir og því sé ekki allt í bókinni nákvæmlega þær staðreyndir sem gerðust. En þá segi ég bara eins og oft áður, hvað  koma staðreyndir sannleikanum við.

Fiskveiðistjórnun.

Grein eftir Hannes Hólmstein tekin af Pressunni þann 11.11.2010 þar sem hann fjallar um grein Dr. Ragnars Árnasonar þar sem Ragnar rökstyður hagkvæmni núverandi stjórnkerfis fiskveiða.  

Erindi Ragnars Árnasonar

Dr. Ragnar Árnason prófessor er okkar eini sérfræðingur í fiskihagfræði, sem nýtur alþjóðlegrar viðurkenningar (ásamt Rögnvaldi Hannessyni í Björgvin). Fróðlegt er að heyra, hvað hann sagði á nýliðnum aðalfundi Landssambands íslenskra útvegsmanna, og styðst ég þar við endursögn Fiskifrétta og Andríkis.is:

 

Ragnar sagði í erindi sínu að sjávarútvegur væri mikilvægasti atvinnuvegur landsins og undirstaða annars atvinnulífs. Beint framlag hans til vergrar þjóðarframleiðslu væri 8-9% en þær tölur segðu aðeins hluta sögunnar. Þjóðhagsreikningar mældu aðeins laun og hagnað „en ekki hvernig framlagið margfaldast í gegnum þjónustugeirann. Hagmælingar benda til þess að sjávarútvegurinn standi undir 16-25% af því sem við höfum að bíta og brenna á Íslandi. Því er gríðarlega mikilvægt að reka sjávarútveg á eins hagkvæman hátt og frekast er unnt."

Sumir halda að aflamarkskerfið sé séríslenskt, og þá auðvitað spilling eins og sumir ímynda sér að flest sé á Íslandi. Svo er alls ekki. Aflamarkskerfi er algengasta fiskveiðistjórnarkerfi í heiminum og fjölgar stöðugt þeim ríkjum sem taka það upp. Meðal þeirra fjölmörgu ríkja sem nú nota aflamarkskerfi eru Ástralía, Bandaríkin, Bretland, Danmörk, Frakkland, Holland, Kanada, Noregur, Spánn, Svíþjóð og Þýskaland.

Eitt af því sem margir hafa á heilanum er úthlutun kvótaréttinda. Um hana sagði Ragnar í erindi sínu: „Kvótaréttindum er nánast alltaf úthlutað til þeirra sem í greininni eru, sennilega í 99% tilfella. Í örfáum undantekningartilvikum, t.d. í stöku ríkjum í Afríku, er um stjórnvaldsákvarðanir að ræða. Þá eru uppboð á kvótum afar sjaldgæf. Ég hef aðeins fundið fjögur dæmi um slíkt í heiminum. Í tveimur tilvikum, í Eistlandi og Rússlandi, var kvótauppboðum hætt aftur eftir tvö ár, en [í] hinum tveimur eru uppboð ennþá tíðkuð. Annars vegar um að ræða skelfiskveiðar í Washingtonríki í Bandaríkjunum og hins vegar litlar fiskveiðar í Suður-Chile."

Þá sagði Ragnar að sérstök skattlagning á fiskveiðar í aflakvótakerfum væri afar sjaldgæf, hefði hann aðeins um það tvær undantekningar og væru það lönd með mjög takmarkaða skattstofna. Sérstök skattlagning á sjávarútveginn væri efnahagslega skaðleg, brenglaði rekstrarskilyrði, drægi úr framförum í sjávarútveginum, drægi úr alþjóðlegri samkeppnishæfni sjávarútvegsins og færði framtak og fjármuni milli atvinnuvega. Jafnframt myndi hún ef til vill draga úr skatttekjum þegar fram í sækti.

Lokaorð Ragnars mættu verða öllum til umhugsunar:

Til þess að kvótakerfi skili mestum árangri verða réttindin að vera örugg, þannig að handhafar þeirra geti treyst því að þau verði ekki tekin bótalaust af þeim. Þau þurfa að vera varanleg að minnsta kosti til mjög langs tíma og framseljanleg til að hagkvæmustu fyrirtækin stundi veiðarnar. Öruggar varanlegar aflaheimildir skapa langtímahugsunarhátt. Hvata til þess að byggja upp fiskistofna, hvata til hagkvæmrar nýtingar og verndunar lífríkisins, til skynsamlegra fjárfestinga í skipum, til að fjárfesta í og byggja upp markaði og til hagkvæmra rannsókna og þróunar. Allt sem rýrir kvótaréttindin dregur úr hagkvæmni kvótakerfisins, lækkar framlag sjávarútvegsins til þjóðarbúskaparins og grefur undan framtíð þjóðarinnar. Stjórnvöld ættu því fremur að kappkosta að styrkja þessi réttindi en veikja þau.

Fyrirlitlegir hershöfðingjar.

Pislahöfundur nokkur  skrifar um að hann fyrirlíti þá hershöfðingja sem léku aðalhlutverk í fyrri heimstyrjöldinni og skyrpi á þá í laumi.

Hann skrifar:

„Hernaðurinn byggði aðallega á því að ungir karlmenn voru reknir í milljónatali út á vígvellina, nánast eins og búfénaður, og þeim slátrað í þeim tilgangi að ná örlitlum hernaðaryfirburðum, kannski bara fáum metrum. Þetta var óvenju kaldrifjað og miskunnarlaust - þeir sem reyndu að komast undan voru skotnir fyrir liðhlaup beggja vegna víglínunnar."

 Svona hafa stríð verið háð í gegnum tíðina. Ungum mönnum att fram á vígvöllinn og þeir miskunarlaust drepnir. Það þarf ekki  að þýða að hershöfðingarnir hafi verið vondir eða miskunarlausir menn. Stríða eru bara svona. Í fyrri heimstyrjöld voru bara komin öflugri vopn þannig að hægt að drepa fleiri andstæðinga en á sama hátt var mannfall í eigin röðum gríðarlegt. Þegar menn uppgötvuðu þetta fóru þeir að nota aðferðir til þess að minnka mannfall í eigin röðum. Auðvitað er öll stríð miskunarlaus en af einhverjum ástæðum eru þau þó háð hvar sem er í veröldinni og það eru ekki endilega vondir menn sem stýra þeim, en það geta verið vondir menn sem koma þeim af stað.

 

Ef þjóðir eru niðurlægðar eða órétti beittar eru þær tilbúnar að fara í stríð, og þegnarnir undir þeim formerkum að þeir séu að þjóna landi sínu og þjóð og eru tilbúnir til að fórna lífi sínu.   Svona hefur þetta alltaf verið og að sjálfsögðu gilda ákveðnar reglur, einn fyrir alla og allir fyrir einn, ef menn fara ekki að leikreglum eru þeir skotnir af samherjum. Síðan eru það sigurvegarnir sem ákveða hverjir eru góðu mennirnir og hverjir eru þeir vondu.

 

Nú eru stíðstólin orðin svo öflug að hermennirnir geta setið heima í stofu og sent ómannaðar flugvélar til að ráðast að óvininum úr launsátri. Oftar en ekki eru það saklausri borgar sem eru drepnir með þessum tólum. Ég get ekki séð að stríð nútímans séu neitt mannúðlegri en þau voru í fyrri heimstyrjöld.

 

Síðan eru háð önnur stríð. Þar er æru manna slátrað á miskunarlausan hátt á Internetinu og það eru margir sem telja sig blásaklausa handhafa sannleikans sem leika aðalhlutverkin í því stríði, en þá má kalla fyrirlitlega hershöfðinga.  Þessum stríðsátökum má lýsa á eftirfarandi hátt.

 

Hernaðurinn byggir aðallega á því að menn sitja við tölvuna sína og senda verstu hugleiðingar sínar út á Internetið til að koma höggi á andstæðinga, ímyndaða eða raunverulega, aðeins í þeim tilgangi að svala  illum hvötum sínum.  Þetta er óvenju kaldrifjað og miskunnarlaust - þeir sem reynda bera hönd fyrir höfuð sér fá yfir sig margfaldan sora og illmælgi til baka.

 

Viðbrögð við geimverunni Gnarr.

Það er alveg stórkostlegt að fylgjast með viðbrögðum fólks vegna viðtals við Jón Grarr borgarstjóra í Kastljósi.  Sumir segja að Jón sé hreinskilinn stjórnmálamaður, aðrir botna ekkert í viðtalinu og síðan eru aðrir sem segja að Jón Gnarr sé óhæfur vitleysingur.

 

Jón Gnarr mætti í viðtalið vel undirbúinn og svaraði fyrir sig á sinn hátt.  Hann er búinn að afgreiða Sóleyju Tómasdóttur þannig að enginn getur tekið hana alvarlega framvegis. En hann átti eftir að afgreiða Sjálfstæðisflokkinn og það gerði hann svo sannarlega í Kastljósinu í gær.  Háðið var hárbeitt og auðvitað eru Sjálfstæðismenn súrir.  

 

Það er öllum ljóst að stjórnmálaumræðan er úr sér gengin leiðindi og almenningur á kröfu á að umræðan verði gagnlegri og í senn skemmtilegri.  Núverandi stjórnmálamenn hafa fengið þjálfun í þeirri kænsku sem stjórnmálamenn fortíðarinnar hefa talið hepplegast að beita til að klekkja á andstæðinum í stjórnmálum.  Í síðustu Alþinginskosningum varð mikil endurnýjun á Alþingismönnum, fullt af nýju fólki er nú á Alþingi, en það er sammerkt með þeim flestum að þeir eru eins og klónaðar eftirmyndir þeirra sem hurfu af þingi. Þó er sú undantekning að Alþingismenn Borgarahreyfingar og síðar Hreynfingarinn eru ekki klónaðar eftirmyndir. En þau komu með ennþá verra atgervi en þeir klónuðu. Það virðist ekkert vit vera í kollinum á þeim og þau hegða sér í takt við það.  

 

Jón Gnarr ætlar sér greinilega að breyta þessu og eftir því sem ég fæ best séð er hann búinn að stilla öllu liðinu upp við vegg. Stjórnarandstaðan þorir ekki að ýta liðónýtri Ríkisstjórn út af borðinu af ótta við að Jón Gnarr fari í landsmálin og landi öðrum eins sigri og Besti flokkurinn gerði í Reykjavík. Vegna þessa sitjum við uppi með liðónýta Ríksstjórn undir forustu Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Þar sem getuleysið drýpur af andlitum allra ráðherra eins og þeir séu gerðir úr kertavaxi sem er í of miklum hita.

 

Jón Gnarr telur að Sjálfstæðisflokkurinn séu í raun tveir flokka, gamli og nýji Sjálfstæðisflokkurinn. Líkingin á gamla flokkum sem draugur er veit ekki að hann er dáinn er svo svíðandi að ég held að þessi  líking muni límast við náhirðargengið þannig að það kafni undan háðinu. Ef svo færi er það vel því við Íslendingar þurfum að hafa Sjálfstæðisflokkinn einhuga og sterkan til að vera undirstaðan í stjórnmálalífi okkar í framtíðinni. Flokkurinn þarf að vera aðgengilegur fyrir hægrimenn sem sjá ljós í samskiptum við Evrópuþjóðir.

 

Mér sýnist því að Jón Gnarr sé að sinna ákaflega mikilvægu starfi þessa daga, það er að leggja drög að betri Sjálfsæðisflokki.

Jón Gnarr er óborganlegur

Jón Gnarr var í Kastljósi áðan. Til að byrja með fannst mér þetta svolítið vandræðalegt. En Gnarr hefur greinilega undirbúið sig vel. Tafsaði til að byrja með þegar hann var að verjast aulaspurningum spyrjandans. Síðan kom hann með nokkra góða punkta og varð heldur mælskari. Líkti sér við forsetann síðan íhugar hann að loka skíðasvæðinu í Bláfjöllum þar sem allt er til staðar nema snjór og taldi sig svo að lokum vera mikilhæfan borgarstjóra.

 

En að lokum toppaði hann viðtalið þegar hann fór að ræða um Sjálfstæðisflokkinn. Hann telur að flokkur skiptist í tvo hluta. Hann á í góðum samskiptum við annan hlutann en hinn parturinn fattaði ekki að hann væri draugur úr fortíðinni sem fattaði ekki að hann væri dauður. Það þyrfti Whoopi Goldberg til að láta hann vita af því.

 

Ég held að enginn hafi orðað vandmál Sjálfstæðisflokksins betur. 

 

 

Keppni í fátækrahjálp.

Í öllum samfélögum eru til hópur af fólki sem hvorki nær að fæða sig né klæða án aðstoðar. Það er alveg sama hverning samfélagið er, ríkt eða fátækt , þessi  hópur verður alltaf til. Eftir því sem velmegun í samfélagi eykst verður sterkari krafa til að hjálpa þeim sem minna meiga sín. Ég er sannfærður um að það sé einlægur vilji allra að koma þeim til aðstoðar sem lítið eða ekkert hafa á milli handanna.

 

Hjálparstarfið skiptist aðalleg í tvo hluta. Í fyrsta lagi eru það öryrkjar og aðrir sem ekki geta séð  sér farborða nema á takmarkaðan hátt og svo hinir sem á einhvern hátt hafa orðið utangarðs, áfengissjúklingar og einnig andlega sjúkir einstaklingar sem við köllum gjarnan utangarðsfólk eða útigangsfólk.

 

Kristileg samtök eins og Hjálpræðisherinn og Hvítasunnusöfnuðurinnhafa hafa hjálpað útigangsfólkinu. Starf þessara samtaka hefur farið fram í kyrrþei, enda knúið áfram af kærleika þeirra sem þvi sinna.

 

Hið opinbera hefur séð um að aðstoða öryrkja  og  aðra sem hafa þurft á aðstoð að halda.  Þessi hópur virðist aldrei hafa það nógu gott þrátt fyrir að samfélagið leggi fúlgur fjár þeim til aðstoðar og finnst sumum jafnvel nóg um.  Ég er enginn sérfræðingur um málefni öryrkja en ég er nokkuð viss um að vandamálið felst í þeirri einföldu staðreynd að öryrkjar eru of margir miðað við það fjármagn sem samfélagið er tilbúið til að veita þeim til aðstoðar, sem leiðir til þess að hver og einn fær ekki næga aðstoð.  Þetta er nú ekki flókið. 

 

Nú virðist virðist vera hópur af fólki sem þarfnast aðstoðar sem hvorki er utangarðsfólk né öryrkjar. Hjálparsamtök útdeila mat til þessa fólk ásamt því að útvegna þeim ýmsa þjónustu eins og hárgreiðslu.  Nú er hafin keppni þar sem lengd á biðröðum  ölmusuþega eru tíundaðar í fjölmiðlum. Eftir því sem biðraðirnar eru lengri verður umræðan hástemmdari.  Auðvitað er það hræðilegt að sú staða sé komin upp í okkar samfélagi að það þurfi að útdeila matargjöfum.  Það er svo margt skrítið sem gerist.  Síðastliðið sumar var hjálparviljinn svo mikill að það myndaðist offramboð. Ýmsir aðilar buðu fram aðstoð sem ekki reyndist þörf fyrir, þrátt fyrir að hjáparfólkið auglýsti í fjölmiðlum gjafmildi sína og fórnarlund.

 

Það er göfugt að vilja aðstoða fólk í neyð. En mér finnst það ekki rétta leiðið að hóa fólki á einhvern stað til að standa í biðröð eftir að fá úthlutað nauðþurftum. Aðeins of mikil sýndarmennska yfir því.

 

Hafa sveitarfélögin ekki einhverjar formlegar leiðir til að aðstoða fólk sem er í neyð?

Heimavarnarliðið vann stórkostlegan sigur.

Það er einhver hópur af fólki sem kallar sig Heimavarnarliðið. Það sérhæfir sig í að framleiða hávaða af minnst tilefni með því að berja tunnur með einhverju málmverkfæri. Ekki kann ég að nefna mörg nöfn í þessum hópi, en þó hafa fjölmiðlar nefnt til sögunnar Þorvald Óttar Guðlaugsson og Pál Heiðar. Ekkert þekki ég til þessara manna og eflaust eru þeir hinir mætustu menn, en nokkra í hópnum kannast ég við og það verður ekki logið upp á þá að þeir séu mestu mannvitsbrekkur sem ég hef rekist á á minni aumu vegferð.  En ég er svo sem engin mannvitsbrekka sjálfur þó ég óski þess nú stundum.

 

En með þátttöku í mótmælum virðast þessir aðilar hafa fundið sína hillu, fundið sér tilgang sem þeir hafa sennilega aldrei haft áður. Mótmæla fyrir utan heimili Valdísar Óskarsdóttur og Guðlaugs Þórs og Þorgerðar Katrínar knúnir af krafti þeirra sem vilja réttlæti og ekkert helvítis fokking fokk og síðan þarf að mótmæla einhverju öðru en það eru ekki allir sammála hvað það er, jú „réttlæti fyrir fjölskyldurnar í landinu" og síðan eitthvað annað svo sem „burt með fjórflokkinn".

 

Ég er alveg viss um að meðlimir Heimavarnarliðsins eru guðs lifandi fegnir að hafa fundið tilgang með lífinu og eru einlæglega sannfærðir um að þeir heyja réttláta baráttu. En sá galli fylgir þessu að það þarf að vera samfella í starfinu annars getur verið að eldmóðurinn dvíni og því þarf að finna ný og ný verkefni. Og þá getur hópurinn misstigið sig og fer að þjóna vondum málstað. 

 

Nákvæmlega það gerðist nýverið þegar braskari af bestu sort fékk Heimavarnarliðið til að aðstoða sig. Þetta byrjaði allt mjög skipulega með viðtali við braskarann í fjölmiðlum. Hörmungar hans voru slíkar að vondu mennirnir í Landsbankanum ætluðu að bera hann og fjölskylduna út úr íbúðinni „sinni" og vondu mennirnir höfðu ekki neinn áhuga að reyna að semja við hann.  Næsta skref var uppákoma í höfuðstöðvum Landsbankans þar sem braskarinn stóð á tunnu og hélt þrumandi ræðu á meðan Heimvarnarliðið þ.e. góðu mennirnir voru í hlutverki lífvarðar svo eins og lífverðir fyrirmenna nema hvað Heimavarnarliðið var ekki í víðum svörtum jakkafötum eins og lifvarða er siður. DV og RÚV sá um almannatengsl  fyrir þessar uppákomur.  Næta skref var að koma í veg fyrir að hægt væri að bera braskarann út úr íbúðinni „sinni" og henda honum út á guð og gaddinn.   Heimavarnarliðið er svo sannarlega búið að finna sína hillu.

 

En það er alltaf eins með DV, þeir geta ekki staðið með sínu fólki. Það upplýsist að braskarinn er almennilegur braskari sem átti ekkert í íbúðinni „sinni". Eigandinn var gjaldþrota fyrirtæki sem átti íbúðina og braskarinn fyrir löngu búinn að finna annan samastað fyrir sig og kærustuna sína.  

 

Núna sleikir Heimavarnarliðið sárin, aumir í görninni, en standa þó með sínum manni, braskaranum.  Það er svo sem allt í lagi, það verður nýtt og spennandi verkefni á morgun.  Alþingi kemur saman svo það er fullt tilefni til að kerfast þess að ríkisstjórn Geirs Haarde segi af sér eða er það ríkisstjórn Steingríms J.  Hvað máli skiptir það svo sem burt með einhverja ríkisstjórn.

Athyglisverð grein á Eyjunni 11. apríl 2008.

 

Seðlabankinn spáir samdrætti og 30% raunlækkun húsnæðisverðs - Leggur til útgáfu skuldabréfa sem liðki gjaldeyrisskiptamarkað

Bankastjórn Seðlabanka Íslands hækkaði stýrivexti bankans um 0,5 prósentur í 15,5% í morgun. Vaxtahækkunin fylgir í kjölfar 1,25 prósentu hækkunar 25. mars sl.

Bankastjórnin segir í stefnuyfirlýsingu í ársþriðjungsriti sínu Peningamálum sem kom út í dag, að þjóðarnauðsyn sé á að hemja verðbólgu. Á fyrsta fjórðungi ársins hafi hún orðið 2 prósentum meiri en spáð var í nóvember sl. og horfur séu á að hún aukist enn í kjölfar þeirrar gengislækkunar sem orðið hefur á undanförnum vikum áður en hún tekur að lækka á ný.

Samkvæmt grunnspá bankans nær verðbólgan hámarki á þriðja fjórðungi ársins í tæplega 11%. Seðlabankinn gerir nú ráð fyrir uppbyggingu fyrsta áfanga álvers í Helguvík í grunnspánni.

Davíð Oddsson, formaður bankaráðs sagði á fundi með fréttamönnum í morgun skv. mbl.is að ekki væri óeðlilegt að gjaldeyrisforði Seðlabankans yrði tvöfaldaður. Það mætti hins vegar ekki gleyma því að það kostaði stórfé að halda úti stórum gjaldeyrisvarasjóði. Hann segir afar óvarlegt að telja að þeir erfiðleikar sem ríkja á alþjóðlegum fjármálamörkuðum séu að baki.

Davíð segir að Seðlabankinn sé ekki á leiðinni til að fá lánaða peninga fyrir bankana líkt og ráðamenn þjóðarinnar vilji enda telji Seðlabankinn að bankarnir séu það vel staddir. Þeir hafi sýnt afar góða afkomu og allt bendi til þess að þeir hafi ekki verið of áhættusæknir líkt og erlendir fjölmiðlar hafa haldið fram.

Í grunnspánni, sem nær til  ársloka 2010 er gert ráð fyrir að verð á íbúðarhúsnæði lækki um u.þ.b. 30% að raunvirði á spátímabilinu, en sagt um leið að gríðarleg óvissa sé um þessa þróun.

„Gangi það eftir mun hækkun íbúðaverðs umfram almennt verðlag undanfarin fimm ár ganga að mestu leyti til baka. Verðið yrði eftir sem áður ekki lágt í sögulegu samhengi. Gríðarleg óvissa er um þessa þróun, m.a. vegna þess að hún kann að hafa umtalsverð áhrif á útlánagetu fjármálakerfisins. Ekki er því hægt að útiloka enn meiri samdrátt á fasteignamarkaði," segir í kaflanum Þróun og horfur í efnahags- og peningamálum.

Í Stefnuyfirlýsingunni segir ennfremur: „Vaxtahækkun 25. mars er fylgt eftir með þeirri ákvörðun sem nú er kynnt þar sem verðbólguvæntingar eru enn mjög miklar. Þær hafa vaxið og eru nú meiri en um langa hríð. Þær verða að hjaðna.

Þjóðhagsspá sem birtist í Peningamálum nú bendir til þess að samdráttur verði á spátímanum, 2,5% samdrátt landsframleiðslu 2009 og 1,5% 2010. Sú þróun er í raun óhjákvæmileg aðlögun þjóðarbúskaparins eftir margra ára ójafnvægi. Þrátt fyrir það verður meðalhagvöxtur áranna 2005 til 2010 viðunandi.

Dregið hefur úr innstreymi fjármagns og fjármögnun viðskiptahallans verður dýrari en undanfarin ár. Vegna mikilla skulda heimila og fyrirtækja mun gengislækkunin sem orðin er hafa samdráttaráhrif en viðvarandi verðbólga kemur skuldsettum heimilum og fyrirtækjum verst og grefur undan stöðugleika fjármálakerfi sins til lengri tíma. Það er því þjóðarnauðsyn að verðbólga verði hamin.

Forsenda þess að beita megi peningastefnunni til þess að bregðast við samdrætti í efnahagslífi nu er að verðbólga sé hófleg. Raungengi fór nærri sögulegu lágmarki og gengi krónunnar er óæskilega lágt. Aðlögun raungengis að langtímajafnvægi getur annað hvort gerst með hækkun gengis eða verðlags. Varanleg gengislækkun við núverandi aðstæður skilar sér fljótt í hærra verðlagi. Spenna er enn á vinnumarkaði og framleiðsluspenna veruleg. Æskilegt er að gengi krónunnar styrkist frá þeirri dýfu sem það tók í mars. Vaxtahækkunin 25. mars, ásamt öðrum aðgerðum sem þá voru kynntar, studdi við gengi krónunnar. Það hefur hækkað nokkuð síðan.

Vaxtahækkun ein og sér leysir ekki vandann sem skapast hefur á gjaldeyrisskiptamarkaði. Aukin útgáfa tryggra skuldabréfa sem eru aðgengileg erlendum fjárfestum ætti hins vegar að opna aðra farvegi gjaldeyrisinnstreymis.

Brýnasta verkefni Seðlabankans er að ná verðbólgumarkmiðinu eins fljótt og auðið er. Miklir eftirspurnarhnykkir undanfarinna ára og óvenjuleg skilyrði á alþjóðlegum fjármálamörkuðum hafa tafið það verk. Engin efni eru til þess að gefa eftir í þeirri baráttu," segir að lokum í inngangi Peningamála í dag.

Seðlabankinn tilkynnti engar aðgerðir af sinni hálfu í dag til að taka á lausafjárvanda íslensku bankanna.

Þess í stað velti bankinn aðeins upp mögulegum aðgerðum til að bæta úr ástandinu á skiptasamningamarkaði hér á landi, sem Jón Ásgeir Jóhannesson stjórnarformaður Baugs Group í sagði viðtali við Viðskiptablaðið í dag að væri orðið stórhættulegt.

"Ef ekkert verður gert í því næstu tvo daga held ég að markaðurinn fari niður aftur og krónan fari á hliðina. Ég held að menn verði að sjá til þess að það sé gjaldeyrisflæði á Íslandi svo einstaklingar og fyrirtæki geti átt viðskipti með gjaldeyri," segir Jón Ásgeir.

Bankinn segir í Peningamálum um þetta atriði: „Nauðsynleg forsenda þess að skiptasamningamarkaður færist í eðlilegt horf á ný er betri fjármögnunarskilyrði íslensku bankanna (þar sem Íslandsálagið er nátengt skiptasamningamarkaðnum). Mögulegir þættir sem gætu komið því til leiðar eru að lánsfjárkreppan hjaðni eða að skuldatryggingarálag bankanna lækki í kjölfar jákvæðra atburða í efnahagslífinu. Aðgerðir stjórnvalda geta engu að síður stuðlað að aukinni virkni á  skiptasamningamarkaði við núverandi aðstæður.

Ein möguleg aðgerð stjórnvalda væri að gefa út ríkistryggð innstæðubréf (e. certifi cates of deposits - CDs) sem erlendir aðilar hefðu greiðan aðgang að. Slík aðgerð yki aðdráttarafl hárra vaxta hérlendis gagnvart erlendum fjárfestum og stuðlaði að auknum seljanleika á skiptasamningamarkaði. Hugmyndin er að fá fjárfesta til að kaupa innstæðubréfin án þess að þeir þurfi að tengjast íslensku bönkunum á nokkurn hátt. Mögulega kysu þeir að selja krónurnar framvirkt og fá í staðinn erlendan gjaldeyri til að komast framhjá gjaldmiðlaáhættunni.

Aðgerðin ætti því að auka framboð króna á markaði með framvirka samninga og lækka framvirkt verð krónunnar. Að auki ættu kaup á krónum á gjaldeyrismarkaði að stuðla að gengishækkun krónunnar. Skilvirkni á skiptasamningamarkaðnum ætti að aukast og bilið að minnka á milli innlendra millibankavaxta og afleiddra vaxta á skiptasamningum með krónu.

Annar möguleiki er að auka framboð lausafjár í erlendum gjaldeyri með því að taka upp gjaldmiðlaskiptasamninga á grundvelli eigna Seðlabanka Íslands í erlendum gjaldeyri. Slík aðgerð krefst þó meiri gjaldeyrisforða eða skiptasamninga við aðra seðlabanka. Seðlabankinn gæti með þeim hætti dregið verulega úr markaðsbresti vegna lausafjárskorts."

 

Offita, er það sjálfskaparvíti?

Það er margir sem ekki geta haft  stjórn á lífi sínu. Sumir geta á engan hátt stjórnað fjármálum sínum og eru endalaust  með vanskilapakkann á eftir sér.  Það heyrist hátt í þessum hópi í dag. Það er einnig hópur af fólki sem hefur enga stjórn á sér þannig að viðkomandi blæs út og verður eins og hvalur.

 -

Með aldrinum höfum við öll tilhneyginu til að fitna. Flestir bæta við sig 5 til 10 aukakílóum en það virðist ekki hafa nein áhrif á vellíðan eða lífsgæði og ég get ekki ímyndað mér að þessi fáu aukakíló séu neitt heilsuspillandi og raunar þvert á móti er það eðlilegt ástand.  En við viljum öll vera í kjörþyng,  grönn og létt á okkur en því miður er ákaflega erfitt að viðhalda því ástandi og ennþá erfiðara ef við á einhverju stigi  leyfum okkur að fitna úr hófi.

-

Það er til hópur af fólki sem hefur fitnað úr hófi og hefur misst öll tök á sjálfum sér. Við sjáum þetta fólk hvarvetna, þetta er fólk í úr öllum stéttum samfélagsins. Sumir eru að burðast með 50 til 100 kg aukalega.  Þetta er skelfilegt ástand fyrir viðkomandi, allt lífið verður miklu erfiðara og lífsgæðin hjóta að vera lítil. Allt verður erfitt, kaupa föt, hreyfa sig, anda, matast, skemmta sér,  sinna börnunum sínum.  Vinur minn sem er pípulagningarmaður segir að það komi fyrir að klósett brotni undan ofurþunga sumra. Það hlýtur að vera erfitt fyrir þetta fólk að skeina á afturendann.  Hverning getur samlíf spikfeitra hjóna verið ánægjulegt? Þetta er auðvitað skelfilegt ástand.

 -

Sjálfur er ég engin fyrirmynd að þessu leyti, alltof stór og alltof þungur þó að það hái mér ekki verulega þar sem ég hef ennþá nægan kraft til að knýja þennan þunga. En þrátt fyrir það ætla ég að vera gangrýnin á að fólki skuli leyfast að fara í þetta far.

-

Ég byrjaði að hugsa um þessi mál fyrir nokkrum árum þegar ég fór með son minn upp á heilsugæslu, grindhorðað barnið með nefrennsi og eyrnabólgu. Meðan við biðum á biðstofunni eftir að ná tali af heimilislækni, fylltist biðstofan af spikfeitu fólki aðallega konum og flestar með spikfeit börn en þó voru undantekningar á því. Ég er alveg handviss um að flestir voru að vitja læknis vegna verkja í baki eða hnjáliðum.  Ætli það sé ekki stundum freistandi fyrir lækninn að senda fólk í þessu ástandi heim með svohljóðandi kveðju. „Drullaðu þér heim og gerðu eitthvað í þínum málum, það getur enginn hjálpað þér nema þú sjálfur.“

-

Þeir sem starfa við sjónvarp og eru í því hlutverki að koma fyrir augu almennings, eru oft valdir vegna glæsileika og auðvitað þurfa viðkomandi að hafa hæfileika til að koma vel fyrir í augum áhorfenda auk þessa að búa yfir öðrum hæfileikum.  Að halda sér grönnum eða í það minnst sem næst kjörþyngd er því krafa sem þetta fólk þarf að uppfylla. Þess vegna verða þeir ofurfeitu svo áberandi þegar þeir koma fram í sjónvarpi.  Það er sjónvarpað beint frá alþingi og það verður að segja eins og er að sumir alþingismenn og ráðherrar eru hreint  út sagt ekki vel á sig komnir. Mest áberandi er það þegar karlarnir eru í alltof litlum jakkafötum sem eru eins og þau hafi verið strekk utan á þá og þeir líta út eins og barnshafandi konur með tvíbura undir belti. Konurnar klæðast viðum pilsum og mussum til að fela spikið, það lítur betur út.  Konur hafa betri afsökun á að fara í þetta ástand þar sem barnseignir verða til þess að konur fitna og eftir barnseignir  verða þær bara á einhvern hátt stærri, umfangsmeiri, sverari, babúskur.

-

Foreldrar  leiða þetta ástand stundum yfir börnin sín og mér finnst það nánast glæpsamlegt .  Fólk sem vill allt fyrir börnin sín gera og óska þeim auðvitað góðrar framtíðar en ala þau svo þannig upp að um fermingu eru þau hnöttótt af spiki og eins og tungl í framan.  Þetta er sorglegt, gera foreldrar sér enga grein fyrir hvað þeir eru að gera börnunum sínum. Stríðala börn sín sem eykur líkur á að þau verða fyrir einelti og með því að vera feitur sem barn eykur verulega líkurnar á að verða feitur á fullorðinsaldri.

-

Að vera spikfeitur er ekki það form sem nokkur maður óskar sér eða stefnir einbeittur að. Þetta er sjúklegt ástand, óþolandi fyrir viðkomandi, kostnaðarsamt fyrir viðkomandi og fyrir samfélagið þar sem heilsan er farin eða er að fara.  Allir vilja vinna bug á þessu ástandi. Sem betur fer ná sumir að snúa blaðinu við og með breyttri hegðan ná sumir að koma sé í miklu betra form.

-

Það eru eflaust margar ástæður sem verða til þess að fólk verður  akfeitt. Eflaust glíma margir við meðfædda kvilla sem valda því að þeir verða alltaf feitir. Ég hef þá trú að þunglyndi leiði margar konur út í þetta ástand eða getur það verið öfugt, að þetta ástand leiði til þunglyndis. Matarfíkn er til og útskýrir eflaust ástand margra.

-

Ég held að aðalskýringin og þá helst hjá karlmönnum, er að þetta ástand sé komið til vegna einhverskonar sjálfshaturs sem kemur fram í leti og áfengisfíkn.  Áfengisdrykkja og leti er ávísum á verða spikfeitur, heilsuveill aumingi. Það er ekki fallegt að segja þetta en ég held að þetta sé mjög nálægt sannleikanum.

-

En hverning er hægt að snúa við blaðinu? Það er ofboðslega erfitt, en það er hægt og það ættu allir að geta ráðið við það. En þeir sem eru allof feitir verða að líta á það sem langtímaverkefni að koma sér aftur í þokkalegt form.  Það er ekkert til sem heitir að verða grannur á nokkrum mánuðum.

-

Borða hæfilega – Hreyfa sig reglulega – Drekka ekki áfengi  nema í miklu hófi – Ekki reykja.

-

Síðan er hægt að útfæra þessa gullnu reglu.  Fara reglulega í göngutúra og æfa hjartað og blóðrásina með því að lofa hjartnu að sprikla aðeins.  Borða allan hollan mat en þó í hófi, minnka neyslu á sykri, hveiti, brauði og ekki drekka kaffi og gos.  Það þarf ekki að segja fólki  að mikil áfengisneysla er óholl og fitandi. Og svo er stranglega bannað að reykja. Þetta vita allir en það er erfitt að feta þessa slóð. En þetta skilja allir og við verðum að fara eftir þessum reglum annars er voðinn vís.