Að nærast á hörmungum

Það er hálf sorglegt að fylgjast með ráðamönnum þjóðarinnar núverandi og fyrrverandi þessa dagana.  Það er keppni í yfirlýsingum þar allir eru handhafar sannleikans  og benda hver á annan og versta skammaryrðið er að vera „samtryggingarmaður stjórnmálanna“.  Fjölmiðlar nærast á þessum hörmungum, birta þetta allt gangrýnilaust.  Almenningur situr  hjá dofinn og ráðalaus.  

 

Frá árinu 2000 til 2007 var hér á landi eins og víðast annarstaðar í heiminum gríðarlega þensla í hagkerfinu,   þar sem bullaði og sauð á öllu eins og gufuvél sem var að sprynga.  Þetta lýsti sér meðal annars í því að vinnuafl streyndi frá austur Evrópu til vesturs.   Hingað til lands komu 30 þúsund farandverkamenn svo  hægt væri að anna eftirspurn eftir vinnuafli.

Á einu ári hrundi þetta allt til grunna.  Íslensku bankarnir hrundu  á sama hátt og bankar um allan heim, stórir sem smáir. En það var ógæfa Íslands og ríkið gat ekki hjálpa bönkunum og því varð hrunið meira en ella hefði orðið.

 

Það eru mannleg viðbrög að leita að sökudólgum sem samfélagið ætlar síðan að gera ábyrgt fyrir hruninu.  Í þeim tilgangi var sett saman nefnd sem  skilaði skýrslu sem fór þá auðveldu leið að finna nokkra sökudólga, auðvitað bankamennina vondu og svo nokkra embættis–  og stjórnmálamenn.  Auðvitað á sagan eftir að dæma þessa skýrslu sem afskaplega vonda, það er ennþá tabu að segja það.  Þessi skýrsla var efnið til að næra menningarbyltingu sem svipar til þeirrar sem var í Kína um árið.  Allt sem okkur þótti göfugt og gott þykir nú sviksamlegt og vont.

  

Það eitt að skýrslan skuli innahalda það að sú alþjóðlega kreppa sem skall á árið 2008 sé ekki talin meginástæða fyrir hruninu hér dæmir að mínu viti þessa skýrslu sem vonda, afar vonda og nánast óðs manns æði  að setja hana fram í þjóðfélagi sem er nánast stjórnlaust.

   

Þessi skýrsla er notuð til að réttlæta aðför að fólki sem eflaust var ekkert að gera nema að sinna sínum störfum eftir bestu getu eða svo gott sem.  Það eru margir sem nærast ágætlega á hörmungum.  Nú hefur forsætisráðherra áttað sig á að sjónarspilið sem hún setti af stað til að sefa reiði þjóðarinnar, hafi gefið „blóðþyrstum réttlætissinnum“ of frjálsar hendur,  svo hún stekkur fram á sjónarsviðið og er nú að reyna að stöða leikinn þá er hæst stendur.

  

VG engist um af bræði og það kæmi ekki á óvart að þessi  ríkisstjórn sé að lifa sína síðustu daga, enda ágæt ástæða til að stoppa nú þegar fyrst fer að reyna á hana,  það á eftir að semja fjárlög fyrir árið 2011, niðurskurðarfjárlög.