Er það kraftaverk að Breiðablik varð Íslandsmeistari í knattspyrnu?

Breiðablik er með skemmtilega knattspyrnumenn í sínum röðum og góðan þjálfara og að baki þeim er góð stjórn. Í sameiningu hefur þeim tekist að byggja upp gott félag. Mér hefur fundist umfjöllun um liðið vera hlaðin oflofi sem að endingu verður að háði. Það getur orðið til þess að einhverjir ofmetnast á árangrinum. 

  

Það er eins og sumum þyki það eitthvað krafaverk að Breiðablik hafi orðið Íslandsmeistarar í knattspyrnu. Þjálfarinn er meðhöndlaður eins og einhver kraftaverkamaður sem fékk frið frá stjórn félagsins til að vinna í leikmönnum og var ekki rekinn. Það telst ekkert kraftaverk, það stóðu greinilega allir einhuga að því að ná árangri.

  

Einn besti maður liðsins sem er búinn að leika í efstu deild í tvö ár telur sig  þarfnast nýrrar áskorunnar. Pepsí-deildin er greinilega ekki nógu stór fyrir suma leikmenn liðsins. Blaðamenn eru á þeirri skoðun að leikmenn liðsins séu svo einstakir af því það er búið að vinna svo vel í þeim.

  

Mér finnst frábært að Breiðablik hafi orðið Íslandsmeistri árið 2010. Nærtækasta skýringin er að stóru félögin áttu slakt ár. FH, KR og Keflavík voru langt frá sínu besta en Breiðablik bætti sig frá síðasta ári. KR og FH byrjuðu afspyrnu illa og það var nánast búið að afskifa þau. En með því að taka sér tak um mitt mót munaði sáralitlu að þau næðu titlinum. Breiðablik varð Íslandsmeistari vegna þess að þeir höfðu betri markatölu en FH. Það gerist stundum að stóru liðin standa sig ekki og þá dettur inn eitt og eitt nýtt lið og í ár var það Breiðablik.

  

Mér finnst engin ástæða til að fjalla um þetta eins og það sé eitthvað kraftaverk, aðstæður höguð því svo að í ár náði nýtt lið í tililinn og leikmenn eiga bara að vera stoltir og ánægðir og reyna eflaust að standa sig vel á næsta ári en ekki gera ráð fyrir að óstöðvandi sigurganga bíði þeirra eins og umræðan er.

  

Þrátt fyrir að íslenskir leikmenn séu alltaf að verða betri og betri þá get ég ekki séð að neinn leikmaður sem lék á Íslandsmótinu í sumar hafi verið svo framúrskapandi góður að hann þarfnist nýrrar áskorunar. Það er augljóst þegar koma fram einstaklingar sem þarfnast nýrrar áskorunar. Þegar Ásgeir Siguvinsson, Pétur Pétursson, Sigurður Jónsson, Bjarki og Arnar Gunnlaugssynir, feðgarnir Arnór og Eiður Guðjonssen komu fram á sjónarsviðið þá var öllum ljóst að þar fóru knattspyrnumenn sem  þörfnuðust nýrrar áskorunnar sem þeir og fengu með því að leika með stórliðum erlendis.

  

Það eru fleiri sem með þrautseygju og elju hafa náð að "meika" það að spila erlendis með góðum liðum og náðu góðum árangri, en til þess þurftu þeir að bæta sig á þeim sviðum sem ofangreinir snillingar fengu í vöggugjöf. Og það er ekki á allra færi. 

  

Flestir aðrir sem hafa skarða framúr í "boltanu" gátu látið sig dreyma um fræg og fram í Noregi eða Svíþjóð eða jafnvel Belgíu. Flestir knattspyrnumenn eiga sér þann draum að spila með stórliðum erlendis. En það að fara á Norðurlöndin til að leika knattspyrnu er svona stigsmunur  frá því að leika á Íslandi en enginn eðlismunur.  Jú og þó þeir geta talið sig vera atvinnuknattspyrnumenn.