Af hverju þarf alltaf að ýkja alla hluti.

Stjórnarþingmaður heldur því fram að vísitölutryggðu lánin hafi hækkað um 40% á síðustu tveimur árum. Það rétta er að þau hafa hækkað um 12,5% síðustu tvö árin.  

 

Ef það er miðað við síðustu þrjú árin þá er það 33% en það nú samt alveg nógu slæmt. Hvað gagn er að því að vera alltaf að ýkja hlutina. Eru þeir ekki nógu slæmir fyrir. 

Athugasemdir

[Meistari Jakob (IP-tala skráð) 21.10.2010 kl. 17:31]

Að íkja eða skrumskæla tölur sem og að nota þær í príval áróðursbardaga er iðja þingmanna sem ekki er bara bundin við stjórnarþingmenn.  Það væri þá hægara um vik að skilja bullið ef svo væri.

Stjórnarandstöðuþingmaður fer nú hamförum ásamt nokkrum meðreiðarsveinum í smíðum á þingsályktunartillögu um þjóðaratkvæðisgreiðslu um að hætta við ESB viðræðuferlið. Þingmaðurinn sem smíðar sitt frumvarp sjálfur, enda lögmaður hefur þurft að leggja fram fleiri frumvörp til að koma hugmynd sinni í framkvæmd vegna "gleymsku" og annmarka á fyrri tillögum sínum.

Hjá þingmanninum gengur allt þetta út á að spara okkur öreigunum nokkrar krúnkur.  Þingmaðurinn sparar 250 milljónir með því að þjóðaratkvæðagreiðsla um fyrrgreint málefni fari fram samhliða kjöri á stjórnlagaþing, sem er nú reyndar efni í margar greinar.  Þingmaðurinn gleymi hins vegar að segja okkur hvað þjóðaratkvæðagreiðsla  myndi kosta í þeirri mynd sem ályktunin gerir ráð fyrir.

Alþingi íslendinga samþykkti á árinu 2008 að ganga til könnunarviðræðna við ESB.  Hvort sem menn eru með eða á móti hugsanlegri aðild að ESB er ljóst að talsverðum fjármunum hefur nú þegar verið varið til þessa mál.  Þá er fjölmargir sem vilja fá niðurstöður í 20 ára þrætumál, þar sem oft er beitt rökum sem byggð eru á fáfræði. 

Niðurstðan er þessi:  Það er óþolandi kák ef löggjafinn ætlar að viðhafa þau vinnubrögð að setja lög á lög eða ályktun á ályktun, enda líkist þetta hinni frægu klisju um að skipta um hest í miðri á.  Má e.t.v. gera ráð fyrir við næstu jarðgangnagerð sem alþingi samþykkir að lög komi síðar við hálfnuð jarðgöng að stoppa, hætta til að spara nú fyrir hina skuldsettu þegna.  Hins vegar skal haldið til haga að þörf getur verið á að breyta fyrri ákvörðunum, fresta að hætta við framkvæmdir sakir forsendubrests, en slíkt á ekki við í þessu dæmi.  Eins og svo oft áður virðist hér vera á ferðinni populisminn eða vinsældarvildin, eins og sumir kalla það.

Í þessari tillögu þingmannsins vantar sárlega "heildarsparnað" fjárlausum skrílnum til handa.  

Meistari Jakob

[Jón Þorbjörnsson, 22.10.2010 kl. 12:35]

Ég er alltaf sammála Meistara Jakop.