Stórbrotin afrek lögreglunnar.

Mikið afskaplega er ég stoltur af lögreglunni. Mér hefur verið gert það ljóst að ég er ökufantur. Ég hef tvívegis verið tekinn fyrir ofsaakstur og því hef ég stofnað lífi og limum samborgaranna í verulega hættu.

Í fyrra skiptið var ég á 35 km/klst og í það síðara 37 km/klst sem er að sjálfsögðu refsivert háttarlag, þar sem hámarkshraði á þessum stöðum var 30 km/klst. Ég skil að þetta er glæpsamlegt hátterni þar sem barnaskóli var í nánd og von á öllum litlu börnunu út á götu rétt eftir klukkan fjögur á föstudegi.

Það er ekki aðeins ég sem er ökufantur. Það er allt að 50% bíla sem mælast á glæpsamlegum hraða á milli 30 og 40 km/klst. En það er undarlegt að lögreglan skuli vera með mælingar þegar börnin eru lögnu farin heim úr skólanum. Hvernig væri nú að eltast við þá sem aka um á ofsahraða á skólatíma. Ætli menn dragi ekki úr ofsahraðanum þegar þeir sjá smábörn á ferli. 

En lögreglan hefur þó sýnt mér þann skilning að ljúka málinu með smávægilegri sekt, sem ég hef gert í bæði skiptin. En lögga, takk fyrr að gera mér grein fyrir að ég er ökufantur, ég ætla að bæta mitt ráð.  

Hvað koma staðreyndir sannleikanum við?

Á DV eru starfsmenn sem hafa náð fullkomnun í endurvinnslu frétta. Það skiptir ekki miklu máli hvort fréttin er rétt eða röng. Aðeins að góð frétt er aldrei of oft sögð.

 

T.d. þarf ekki að gera greinarmun á nýlegum Land Cruser eða 11 ára gömlum Nissan Patrol ef það þjónar þeim tilgangi að búa til frétt sem hneykslar lesendur. Verklýðsleiðtoginn sem berst fyrir að lægstu laun nái 200.000 kr á mánuði var á nýlegum LandCruser og sunkaði niður á botn. Síðan hlæja þessir drengir sig máttlausa yfir snilld sinni og slá eflaust saman höndum og hrópa "Góóóður".

 

Á sama hátt skal fréttastofa RÚV og Kastlós aldrei viðurkenna þá augljósu staðreynd að sú stofnunm er bullandi hlutdræg í flestum málum. Ásökunum um það skal annaðhvort ekki svarað eða ef svarið kemur er það eiginlega verra en að svara ekki. Á RÚV ættu að starfa blaðmenn sem vinna nánast af hugsjón við að vanda til fréttaflutnings. Það er nú öðru  nær.

 

Íslenskir Talibanar

Ég hef oft hugsað til þess hvað það hlýtur að vera ömurlegt hlutskipti að vera tiltölulega frjálslyndur íbúi í löndum þar sem fer fram barátta frjálslyndra afla gegn öflum sem boða afturhvarf til stjórnarhátta sem byggja á aldagömlum trúarkenningum. Íran og Írak eru dæmigerð þjóðfélög þar sem þjóðin er frjáslynd að langstærstum hluta en er kúguð af myrkvaöflum sem stjórna þjóðinni í skjóli trúarkredda. Þeir sem kúga þessar þjóðir eru ekkert annað en glæpamenn sem komast upp með glæpinn í skjóli eldgamalla kenninga.

 

Íslendingar eru vel menntaðir og að langstærstum hluta gáfað fólk og vinsamlegt. Mikil minnihluti þjóðarinnar hefur tekið almenning í gíslingu og kúgar almenning á sama hátt og talibanar og klerkastjórnir í mið-austurlöndum. Þessi minnihluti skiptist í tvo hópa en eiga þó ansi margt sameiginlegt. Annar hópurinn er vinstriklíka sem telur að best sé að handstýra fólki og gera það háð opinberri framfærslu og brjóta niður allan vilja þjóðarinnar til sjálfbjargar með því að kaffæra þjóðina með ofursköttum, enda hefur þessi klíka allaf verið háð framfærslu frá hendi vinnandi fólks. Úthlutun á  afrakstri annarra er þeirra ær og kýr. Hin hópurinn er hægriklíka sem ver hagsmuni fárra útvaldra og notar fjármuni þeirra til að kúga almenning með ofbeldisfullum málflutningi þar sem krafist er einangrunar Íslendinga frá þeim þjóðum sem Íslendingar almennt telja til vinaþjóða.

 

Þetta eru íslenskir Talibanar. Hvernig  losnum við þessa óværu. Við venjulegir Íslendingar sem viljum lifa hér í sátt og samlyndi og hafa góð samskipti við nágranna okkar verðum að taka saman höndum og látum ekki þessa íslensku Talibana sundra okkur. Það getur ekki verið hlutskipti okkar að láta draga okkur áratugi aftur í tímann til að hugnast þessum öfgaöflum.

Lögmálið um verki í hnjám.

Eftir því sem bilið á milli hryggjar og nafla eykst, eru sterkar líkur á að verkir í hnjám aukist. Ef bilið milli hryggar og nafla styttist aftur þá eru verulegar líkur á að verkir minnki samhliða.

Alveg er þetta merkilegt.

BLÓÐ-BUSI-DÓRI-DAVI.

Minningar um Helga Hóseasson. Það stóð til að senda þessa grein í Morgunblaðið en mér fannst það síðan óviðeigandi þar sem ég er nokkuð viss um að Helgi las aldrei Moggann.  Ólafur Arnarson skrifaði ágæta grein um Helga Hós þar sem hann lýsir viðureign Helga við fulltrúa kirkjunnar en faðir hans, Örn Clausen sá um að gæta hagsmuna Helga í glímu sinni við stjórnvöld og fulltrúa kirkjunnar.

Eftirfarandi er eins og ég man best en minni mitt  er ekki fullkomið og það geta því verið einhverja villur í þessu yfirliti en þær ættu ekki að skaða minningu Helga á neinn hátt.

 

Nú er Helgi Hóseasson gamall nágranni minn og kunningi fallinn. Hann lést á elliheimilinu Grund þann 6. september 2009.  Helgi Hóseasson fæddist. 21. nóvember 1919 í Höskuldsstaðaseli í Breiðdal

 

Helgi Hóseasson var nágranni minn á æskuárum mínum eða þar til ég varð rúmlega tvítugur. Það er ekki hægt að segja að Helgi hafi verið venjulegur nágranni, hann hafði sinn stíl.

 

Ég get fullyrt að okkur nágrönnum hans hafi í fyrstu ekki þótt nærvera hans í Skipasundinu vera okkur sérlega til framdráttar. Hann var Kommúnisti. Við sem trúðum á  Morgunblaðið vissum að það var ekki gott og aðeins illmenni voru kommar, Stalínistar og þaðan af verra.

 

Okkur strákunum í götunni lærðist það flótt að vera ekkert að kássast upp á kallinn. Ef að við fyrir mistök misstum fótbolta inn í garðinn hjá honum, voru ekki miklar líkur á að við fengjum boltann til baka. Kettir voru yfir höfuð illa séðir í götunni af ýmsum ástæðum. Ein ástæðan var að þeir voru gjarnir á að skíta í gulrótarbeðin okkar og þess vegna hafði ég fengið þá skipun frá föður mínu að koma öllum köttum út úr garðinum okkar eins fjótt og mögulegt var, lifandi eða dauðum. Helgi hafði svipað viðhorf til katta og við feðgarnir og fengu þeir því viðhlítandi trítment ef þeir trítluðu í gegnum garðinn hjá Helga.

 

Helgi varð ekki að verulegri þjóðarskömm að mínu mati fyrr en um ári 1966, þegar hann fór að setja upp skilti  á tröppunum hjá sér þar sem hann mótmælti hernaðarstefnu Bandaríkjamanna í Víetnam. Við sem lásum og trúðum á Morgunblaðið vissum að stríðsrekstur Bandaríkjanna í Víetnam var aðeins gerð af góðmennsku þeirra til að bjarga Víetnömum frá vondum kommúnistum og loftárásir Bandríkjamanna á N-Víetnam voru alltaf "Meintar loftárásir" þ.e.a.s. haugalygi. Eitt sinn tóku nokkrir unglingar sig til og kveiktu í  skiltinu hans Helga. Ég man að mér þótti réttlætinum fullnægt og þetta var gott á Helga, fyrir að vera með svona ósanngjarnan  málflutning gaganvart Bandaríkjunum sem af góðmennsku sinni voru að verja góðu mennina í S-Víetnam. Síðan hefur mér lærst að Helgi barðist þarna fyrir góðum málstað.

 

Síðan liðu nokkur ár og við Helgi urðum ágætis kunningjar. Ég heilsaði honum ávallt er ég hitti hann og oft á tíðum tókum við tal saman. Að lokum varð mér ljóst að Helgi vildi öllum vel. Hann var mannvinur, barngóður og fyrir mér varð hann helsta stolt Skipasundsins á sama hátt og verslunin Rangá sem í mínum huga er heimsþekkt verslun enda alla tíð öðlingar sem hafa rekið þá verslun og auðvitað verslaði Helgi í Rangá. Eftir því sem ég man best var Helgi alger bindindismaður og leið ekki drykkju eða reykingjar í sínum húsum.

 

Einn góðan verðurdag þegar ég labbaði fram hjá Skipasundi 48 sá ég að Helgi var að sulla eitthvað fyrir utan bílskúrinn sinn, hann var í hvítum hlírabol  eins og ávallt.  Ég var ekkert að trufla hann og hélt mína leið. Daginn eftir varð Helgi heimsfrægur fyrir að sletta skyri yfir framámenn þjóðarinnar. Ég skammaðist mín svolítið fyrir nágranna minn og taldi að hann væri nú endanlega orðinn vitlaus. Helgi sást ekki í götunni næstu vikurnar og ef ég mann rétt var hann sendur inn á Klepp í rannsóknir enda augljóst að kallinn var nú endanlega ga ga.

 

En gamli kom nú aftur og ég varð vinstisinnaður mennaskólanemi og varð sífellt stoltari af nágranna mínum. Í samræðum okkar síðar kom ýmislegt fram sem er vert að segja frá, en ég ætla að nefna hér tvennt.

 

 Helgi var mjög sár út í lögregluna þar sem það var tekið mjög harkalega á honum eftir skyrslettuna og hann slasaðist töluvert. Þetta sat í honum.

 

Hann var sendur í geðrannsókn eftir þetta sem honum fannst mikið til um og um leið og hann gaf mér eintak af bókinni sinni sem ég las nú reyndar aldrei þá lét hann mig hafa eintak af niðurstöðum geðskýrslunnar.

 

Ef ég man rétt þá var niðurstaðan sú að Helgi væri ekki geðveikur  en haldinn mikilli þráhyggju sem var tengd við æsku hans. Það var eitthvað á þá leið að hann lenti í útistöðum við kennarann sinn sem var prestur og á einhvern hátt leiddu þessi samskipti til þess að Helgi gerðist mjög fráhverfur þjóðkirkjunni. Það mótaði allt hans líf. Af því má ráða að það þarf að umgangast börn og unglinga af nærgætni.

 

Við Helgi áttum ekki mikla samleið síðustu 30 árin en ef ég hef rekist á kallinn þá hefur mér þótt mjög ánægjulegt að heilsa upp á hann. Ég veit að nágrönnum hans hefur þótt vænt um hann enda góður maður en auðvitað sérstakur karakter.

 

Það er ljóst að Helgi Hóseasson hefur sett sitt mark á samtímann og ég vona að allir minnist hans sem mikils baráttumanns fyrir réttlæti.

 

Jón Þorbjörnsson

Furðufuglinn og Kristján Arason

Í minni sveit var flestum ljóst að þeir sem stunduðu frjálsíþróttir væru  skrítnir furðufuglar. Einir voru þeir að reyna eitthvað sem flestum öðrum þótti óáhugavert. Það var þó misjafnlega óáhugavert það sem þeir voru að gera en við félagarnir sem stunduðum boltaíþróttir undruðumst hvað frjálsíþóttamennirnir notuð langan tíma til að hvíla sig á æfingum.

 

Af þessum furðufuglum þóttu hlaupararni skrítnastir, hlaupandi hring eftir hring, minntu helst á sundmenn sem synda sömu leið fram og til baka. Ef það voru ekki eilífðarmeiðsl sem þjökuðu furðufuglana þá náðu þeir jafnvel að bæta árangur sinn um sekúndur eða sekúndubrot. Gullfiskar lifa svipuðu lífi og hlauparar og sundmenn, synda fram og tilbaka í búrinu sínu dag eftir dag og ár eftir ár og virðast furðu ánægðir með sig.  

 

Nú hefur einn furðufuglinn sem greinilega hefur hlaupið frá sér allt vit, komið sér á framfæri við fjölmiðla. Jú hann getur ekki verið í sama félagi og Kristján Arason fyrrum handboltahetja og síðar góður starfsmaður hjá Kaupþingi. Hlauparinn getur ekki verið í sama félagi og Kristján Arason þó ég sé 100% viss um að þeir þurfi ekki að hafa nein samskipti innan félagsins. Þó getur verið að hlauparinn sé með minnimáttarkennd fyrir hönd sinnar deildar þar sem áhugi almennings fyrir því sem verið er að gera í deildinni hans og öðrum sambærilegum er afskaplega lítill svo ekki sé meira sagt.

 

Furðulegi hlauparinn telur það óskiljanlegt að Fimleikafélagið í Hafnarfirði skuli nýta sér starfskrafta eins besta handboltamanns Íslendinga frá upphafi. En ég skil það vel, FH-ingar vilja ná árangri í handknattleik. En ég er ekki viss um að vera furðulega hlauparans í félaginu skipti svo miklu máli fyrir félagið. Það skiptir engu máli í hvaða félagi hann er. Það hafa sárafáir áhuga á því hvað hann er að gera eða hvort hann hleypur hringinn á einni sekúndu betri eða lakari tíma en í gær. Ég vona að hann stofni sitt eigið félag þar sem hann getur norpað einn við að hlaupa hring eftir hring.

 

Áfram Kristján Arason.

Undarleg vinnubrögð Sérstaks saksóknara.

Sumarið 2009 sá FME ástæðu til að leka lánabók Kaupþings til RÚV. Þegar reynt var að stöðva birtingu RÚV á lánabókinni fór hún rakleiðis til Wikileaks og framhaldið er öllum kunnugt.   Þessi aðgerð FME hefur orðið leiðarvísir fyrir embætti Sérstaks saksóknara.

 

Sérstakur saksóknari og Eva Joly sömdu við norkst og franskt  fyrirtæki um að útbúa  skýrslur um Landsbanka og Glitni. Eva er norsk og starfar í Frakklandi og því auðvelt að sjá samhengið. Ef til vill er hún að útvega einhverjum vinum eða ættingjum verkefni. En hvað með það.

 

Þegar vinir Evu voru búnir að útbúa skýrslunar er þeim viðstöðulaust lekið til RÚV og annarra fjölmiðla  til að koma þeim í umfjöllun. Fjölmiðlafólkið sest síðan niður og túlkar þær á sinn hátt sem er einhæf framsetning á glæpsamlegum gjörðum bankanna fyrir hrun.  Það er enginn möguleiki fyrir fyrrverandi bankamenn að koma fram og útskýra að hugsanlega hafi meintir glæpir einhverjar skýringar aðrar en glæpsamleg áform.

 

Ef glæpirnir eru jafn augljósir  og RÚV heldur fram, þá ættu nokkrir tugir bankaglæpamanna að vera nú þegar bak við lás og slá. En svo er ekki og fyrir því hljóta að vera einhverjar ástæður. 

 Ég skil ekki  þessi vinnubrögð FME og Sérstaks saksóknara.  Þjónar það einhverjum tilgangi að vera stöðugt að leka gögnum til fjölmiðla til að framleiða enn eina óánægjubylgjuna í þjóðfélaginu. Er ekki nóg komið af svona vinnubrögðum.  Ég legg til að sérstakur saksóknari haldi  bara áfram með sitt starf og sæki þá til saka sem hafa gert eitthvað saknæmt.  En við hin þurfum  að einbeita okkur að verkefnum samtímans og reyna að skapa okkur bjarta framtíð

Hrunbækur Árna og Björgvins

Árni M. Mathiesen og Björgvin G. Sigurðsson hafa gefið út bækur sem tengjast hruninu. 

 

Ég gef mér fyrirfram að bók Björgvins sé lítils virði og það er þegar komin í ljós svo meinlegt bull í bókinni  að ég nenni ekki að lesa hana. En það er einhver afsökun frá honum að tilvist IceSave reikninga í Hollandi hafi á einhvern hátt verið leynt fyrir stjórnvöldum. En það er af og frá og svona bull hlýtur að innifela að Björgvin hefur ekki merkilega sögu að segja.  En ég er viss um að Björgin er jákvæður í garð allra og það er góðra gjalda vert. Bókin réttir sennilega eitthvað hlut Björgvins þar sem áður hafði verið fullyrt það hafi ekki verið hægt að hafa hann með í ráðum af einhverjum ástæðum.

 

Árni Mathiesen sendir einnig  frá sér bók,  hann hefur að þvi er ég held merkilegri sögu að segja en Björgvin.  Árni var ársamt Davíð Oddssyn sakaðir um að vera orsakavaldar þess að Bretar settu á okkur hryðjuverkalög með óvarlegum yfirlýsingum og ég bíð spenntur eftir að lesa þessa bók. En það hefur komið fram í fjölmiðlum að Árni telur að bankakerfið hafi þegar verðið fallið árið 2007 en það hafi hangið saman á lyginni, starfsemi bankanna hafi verið blekkingarleikur.  Þetta er nokkuð í taki við skýrsluna vondu frá RNA og góð afsökun fyrir stjórnvöld að vísa í þetta til að gera hlut bankamanna ennþá verri en hann er.

 

En mér finnst  lítil viska í því fólgin hjá Árna Matt að koma með skýringar árið 2010 um að allt hafi verið blekkingarleikur og allt hafi átt að vera hrunið einu eða tveimur árum áður en bankarnir hrundu endanlega.

 

Vegna þess að skammtímaminni margra virðist vera illa laskað þá er vert að rifja upp að árið 2007 byrjar efnahagur heimsins að skreppa saman. Eignir sem áður voru taldar verðmætar hrundu í verði á einu ári, hlutabréfavísitölur hrundu um allan heim um 50 til 60%. Dow fór t.d. úr 14.000 stigum niður í 6.000 stig. Verðmætar fasteignir urðu nánast verðlausar og svo framvegis.

 

Það eru einhverjir sem í dag telja sig hafa séð þetta fyrir og það má vel vera rétt. En það er nokkuð ljóst að 99,999 % af fólki gerði sér enga grein fyrir að hrunið yðri svona hrikalegt eins og það varð að lokum.

 

Ástæða þess að íslensku bankarnir féllu var að þeir fengu ekki stuðning frá stjórnvöldum eins og bankar í Evrópur og Ameríku. Flestir bankar í Evrópu og Ameríku hefðu fallið ef ekki hefði verið stutt við bakið á þeim. Þegar mesta efnahagshrun sögunnar verður gerist ýmislegt sem erfitt er að horfa upp á og það er auðvelt að útskýra það eftirá að þetta hafi allt verið svik og prettir.

 Hrundansinn var afar erfiður og eflaust hafa stjórnvöld og bankamenn brugðist rangt við í erfiðum aðstæðum en varla er að saknæmt.   

Á sama hátt má sýna fram á að flugslys eru illvirki sökum þess að eitthvað gerist sem ekki varð séð fyrir og óprúttnir aðilar eigi því sök á slysinu og því séu flugsamgöngur glæpsamlegt athæfi.

 

Aftur á móti er afar líklegt að einhverjir aðilar hafa reynt að bjarga sjálfum sér í hruninu og það er sennilega saknæmt en alþjóðlegt efnahagshrund sem rýrði eignir bankanna er ekki JAJ eða Pálma eða íslenskum bankamönnum að kenna. Hugsanlega hefði verið hægt að haga málum þannig að hrunið hefði ekki verið svona algert, en því verður ekki breytt úr þessu.

 

Ein afleiðing af svona söguskýringur er að lýðurinn vill hefnd. Auðvitað heimtar lýðurinn hefnd og gleðihrópin munu sennilega ná hámarki þegar öðlingurinn Geir Haarde verður dreginn fyrir Landsdóm sem vonandi verður að lokum háðulegur dómur yfir þeim sem skipulögðu þann ömurlega gjörning, skýrlsuhöfundum RNA og VG.

Eru grunnskólarnir okkar góðir eða slakir?

Nýlega var ég í samræðum við foreldra nokkra barna sem eru í 10. bekk.  Mér fannst umræðan skemmtileg og ætla hér að fjalla aðeins um þessi mál. Þess bera að geta að ég hef  haft áhuga á skólastarfi en er enginn sérfræðingur á þessu sviði.   Ég sé og met það aðeins sem foreldri og set ánægju og árangur barnanna minna sem mælikvarða á starfið. 

• Ein mamman varpaði fram þeirri spurningu hvort það væri eitthvað happdrætti hvort börn fengju góða eða slæma menntun í grunnskóla og var þar að vísa til þess hvort gæði kennara væru alltaf þau sömu. Ég er nokkuð viss um flestir kennarar eru mjög góðir en nokkrir eru afar slakir.
• Það er algengara en ég hélt að börn væru afar óhamingjusöm í skólanum og fyrir því geta verið margar ástæður.
• Með afnámi samræmdu prófanna er eini mælikvaðinn sem almenningur hefur haft til að mæla skólastarf ekki til staðar lengur. Það á einnig við um framhaldsskólana sem eiga erfitt með að meta hvað börnin kunna eftir að hafa lokið 10 árum í grunnskóla.

Það eru eflaust margir sem sakna ekki samræmdu prófanna þar sem þau reyndu töluvert á nemendur.  Þar sem þau voru aflögð geri ég ráð fyrir að þeir sem fara með stjórn menntamála hafi talið meiri galla við þau en kosti. Mér er alveg fyrirmunað að skilja að samræmd próf skuli hafa einhverja galla umfram þann að það er settur stimpill á unglingana sem segir til um hvort þau séu hæf til áframhaldandi náms.  Nú er enginn mælikvarði sem hægt er að setja á grunnskólann sem metur hvort skólastarfið sé gott, í lagi eða slakt. Er það ekki óhollt fyrir skólastarf að missa út þennan mælikvarða. Hverning eiga foreldrar að meta hvort það hvort skólinn sé að sinna sínu starfi eða ekki.

Þrátt fyrir að ég hafi ekki verið mikill námsmaður þá geri ég þá kröfu til barnanna minna að þau sýni a.m.k. þokkalegan árangur í skólanum og er tilbúinn til að aðstoða þau til þess. Sjálfur þurfti ég að fara í Landspróf til þess að fá þá niðurstöðu að ég stæðist þær kröfur sem gerðar voru en þó ekkert meira en það, einkunnin 7 á Landsprófi var svona rétt rúmlega í lagi en ekkert meira en það. Þrátt fyrir einkunina sjö á þennan mælikvarða gat fjölskyldan mín ekkert gert til að bæta minn hag þar sem ég var af þeirri kynslóð  sem fyrst fékk að vera í skóla að vild. Greiður aðgangur að menntaskóla og síðan háskóla var ekkert vandamál fyrir mína kynslóð, en það sama átti ekki við um foreldra mína sem höfðu aðeins nokkra mánaða skólagöngu að baki. En i dag eru foreldrar flestir hverjir vel menntaðir og geta gripið í taumana ef börnin eru ekki að ná árangri með því að aðstoða þau við heimanámið.

 

Niðurstöður samræmdu prófanna voru birtar opinberlega og þar var hægt að sjá meðaleinkunnir í hverjum skóla.  Þetta vakti athygli mína og þá sérstaklega að einn skóli á Vestfjörðum skar sig úr fyrir slakan árangur og síðan virtust skólar á Suðurnesjum fá slaka útkomu. Það má ef til skýra þetta að hluta með því að viðhorf almennings á þessum svæðum er ekki hliðhollt skólastarfi eða nemendur á þessum svæðum eru slakir námsmenn eða þá að kennararnir eru ekki hæfir.  Þarna verður að hafa i huga að meðaltalið gildir og frá þessum svæðum hafa auðvitað komið afburða námsmenn.  Ég reyndi einnig að gera samanburð á milli skólanna í mínu hverfi.  Auðvitað var einn skólinn með bestu niðurstöðu og annar með verstu en það kom mér á óvart hvað það var mikill munur. Þegar meðaltalstölur eru skoðaðar þá er munur á  meðaleinkun 6 í einum  og 5 í öðrum skóla á í sama hverfi mikill munur og verður tæplega skýrður nema með því að kennsla í öðrum skólanum er töluvert lakari en í hinum. Eflaust má finna fleiri orsakavalda eins og samsetningu byggðar, misjafn  efnahagur og menntun foreldra og svo framvegis.

Ég veit ekki hvort skólarnir hafi brugðist við þessu en ég þekki til í tveimur skólum og ég veit að í einum skólanum sem var með slaka útkomu í stærðfræði  hafði skólastjórinn áhyggjur af stærðfræðikennslu í sínum skóla. En það var erfitt að leysa úr því þar sem hann varð að ráða fólk með kennaramenntun og það er ljóst að kennarar frá KHÍ eru ekki allir vel að sér  í stærðfræði.  En skólarnir verða að nýta þá starfskrafta sem þeim býðst og hafa réttindi.  Þetta er dæmi um það sem var nefnt í upphafi að það getur verið svolítið happdrætti hvaða menntun börnin fá.

 

Það virðist sem mörgum börnum líði ekki vel í skólanum og fyrir því geta verið margar ástæður.  Börn verða fyrir einelti,  er hafnað af hópnum eða þau eru með námsgetu umfram eða undir því sem krafist er.

Mér finnst það óviðunandi að einelti skuli ennþá líðast í skólum.  Allir skólar segjast hafa einhverja viðbraðsáætlun við einelti og kallast hún Olevius eða eitthvað svoleiðis. Ég hef það á tilfinningunni að þessar áætlanir séu betri á pappír en þær eru til að koma í veg fyrir einelti.  Í mínum huga dugar það einungis að tala tæpitungulaust yfir hausmótunum á gerendum og ef það dugar ekki þarf að taka í lurginn á þeim. En það er víst bannað og því eiga skólayfirvöld erfitt með að höndla gerendur. En ég verð ekki var við að skólayfirvöld sækist eftir þeim rétti að fá að taka aðeins á erfiðum nemendum. Það getur fríað þau frá því að taka á alvarlegum vandamálum sem tengjast örfáum einstaklingum sem eru færir um að eyðilega skólastarfið fyrir öllum öðrum.

 

Við leggjum mikla fjármuni til menntamála og eigum að gera kröfur til þess að skólarnir skili góðum árangri. En það byggist á því að starfsmenn skóla gera hvað þeir geta til að sinna þörfum nemenda en það er ekkert síður krafa á að nemendur leggi sig fram og beri virðingu fyrir skólastarfinu. Ég get ekki sé að þeir nemendur sem eru að vinna með skólanum sýni starfsemi skólanna mkila virðingu. Ég hefði talið að það væri fullt starf að vera í skóla.

 

ESB, já eða nei.

Eftirfarndir grein birti ég á þessu bloggi í vor sem leið og framhaldinu er bætt við vegna ákalls frá SJAK/Meistara Jakob.

---------------- 

Þeir sem standa lengst til vinstri og hægri í íslenskri pólitík eiga það sameiginlegt að vera algerlega á móti aðild að ESB. Rökin eru aðallega að með aðild afsölum við okkur fullveldinu og siðan hagsmunir sjávarútvegs og landbúnaðar.

Þó virðist mér það vera aðallega vera einhver trúarbrög að vilja ekki ganga í ESB og þaðan af síður að kanna kosti og galla við þá ákvörðun.

Eins og í hverju trúfélag er betra af trúa fyrst og þegar trúin er orðin staðföst geta menn farið að skilja hvað liggur að baki. Sannkristnir menn eiga betra með að skilja sannleik Biblíunnar en ókristnir eða illa kristnir. Enhvern veginn er ég viss um að Gunnar í Krossinum skilur þetta vel. Sjálfstæðismenn hafa verið aldir upp eftir þessari Bibíuskoðun um að allt sé vont í ESB, en þeir skulu sko ekki reyna að komast að því hvað það er sem er svona hræðilega vont. 

Á Alþingi Íslendinga er ungur og bráðefnilegur þingmaður. Virðist vera vel gefinn, mælskur og frambærilegur í alla staði. Hann segir það blákalt að það sé alveg sama hvað kemur út úr aðildarviðræðum að ESB, hann muni alltaf vera á móti aðild Íslands að ESB.

Ætli þessi drengur hafi alist upp hjá Gísla í Uppsölum? Hvaða afdalamennska er þetta?

Það að vilja ekki kanna kosti og galla við ESB er svipað og vilja ekki lifa í nútímanum.

----------

Nú eru andstæðingar aðildar að ESB farnir að auglýsa í skiltum. Eitt risastórt stendur í Hafnarfirði og þar stendur "ÍSLAND Í ESB - NEI TAKK". Ég get samþykkt sumt af því sem andstæðingar ESB halda fram, en annað ekki.

Getur einhver haldið því fram að Danmörk, Svíþjóð eða Finnland hafi glatað sjálfstæði sínu eða fullveldi við það að ganga í ESB?. Ég get það ekki. En aftur á móti þurfa þessi lönd að uppfylla fullt af kröfum sem ESB setur þeim. Eflaust fylgir aðild að ESB alveg ógurleg skriffinnska og reglugerðarveldi sem einhverjum þykir erfitt að uppfylla. Það getur orðið erfitt fyrir Íslenska stórbokka að lúta reglugerðarveldi ESB.

Stórbokkar sem hafa valsað um á Íslandi í skjóli þess að við erum svo sérstakir, gáfaðir, klárir og við eigum svo auðvelt með að taka ákvaranir af því Íslendingar eru svo spes. Við eigum fallegustu konur í heimi og svo eigum við einnig íslensku krónuna sem hefur hjápað okkur í hruninu.

Við Íslendingar erum svo miklir veiðmenn og aflaklær að við látum ekki einhverja skriffinna í Brussel sem er stjórnað af Spánverjum og Potúgölum segja okkur hvað við meigum veiða og hvenær. Við veiðum úr flökkustofnum eins og okkur þóknast til að skapa okkur samningsstöðu. Sem betur fer er sjávarhiti að þróast þannig að stórir flökkustofnar eins og Makrílstofninn er orðinn aðgengilegur fyrir okkur og við gefum okkur að þrátt fyrir breytingar á hitastigi missum við enga stofna úr okkar landhelgi. Við teljum okkur eiga rétt á að veiða makríl af því hann kemur til okkar og er hér á beit.  Svona vinnubrögðum er ESB ekki sammála, ESB vill að um veiðar úr svona stofnum sé samið. Hróp útgerðamanna í Skotlandi og Noregi eru túlkuð sem sjónarmið ESB.

Þegar alþjóðlegt efnahagshrun blasti við haustið 2008 stóðu ESB-þjóðir ásamt Norðmönnum saman um að gera okkur lífið leitt okkur sakleysingjum á Íslandi sem horfðum upp á fjármálakerfið hrynja á einu augabragði eins og hendi væri veifað. Sumir hafa túlkað þetta sem umsátur um okkar litla land sem var stjórnað af vondum mönnum í ESB og Bandaríkjunum. Þá vaknaði sú von eitt augnablik að við gætum leitað til Rússa um aðstoð og síðan til Kínverja. En því miður, eitthvað hafði orðið til þess að litlu sakleysingjarnir á Íslandi fengu hvergi aðstoð nema hja AGS. Síðan hefur það verið upplýst að stjórnvöld fúlsuðu við aðstoð og ábendingum þegar okkur bauðst hún.

Hverning getum við gengið í efnahagssamband við þjóðir sem komu svona fram við okkur.

Ég hef aldrei skilið af hverju forustumenn landbúnaðar á Íslandi eru jafn einarðir andstæðingar ESB og raunin er. Er það vegna þess að við eigum svo yndislega gott lambakjöt eða er það vegna þess að mjölkin úr íslenskum kúm er svo holl að samband við Evrópu gæti spillt þessum gæðum varanlega. Eða er það vegna þess að hagur íslenskra bænda er svo góður að það má ekki við því að bæta hann. Eða mótast andstaðan af því að við erum svo hrifnir af Bjarti í Sumarhúsum og hans sjálfstæðisbaráttu sem mótaðist af því að allt vildi hann gera fyrir saukindina þrátt fyrir að það bitnaði helst á hans nánustu ættingjum.

 

Samfylkingin má eiga það að hún hefur aflétt því oki sem var á umræðunni um ESB, sem var viðhaldið af Gamla Sjálfstæðisflokknum eins og Jón Gnarr kallar hann. Nú er verið að kanna hvaða kostir og gallar eru á því að ganga í ESB. Það virðist reyna alveg óskaplega á Gamla Sjálfstæðisflokkin og ekki síður á skelfilegustu afturhaldssamtök sem til eru á Íslandi í dag en það eru Vinstir-Grænir (VG).

Vonandi ber okkur gæfa til að ljúka samningaviðræðum við ESB þrátt fyrir andstöðu afturhaldsaflanna sem sameinast í VG og Gamla Sjálfsæðistflokknum sem að vísu er dáinn en veit það ekki ennþá. Þegar viðræðum er lokið og við þekkjum staðreyndir þá getum við rætt um hvað aðild að ESB þýðir. Þá get ég metið kosti og galla að ganga í ESB.